آیا این ستاره ولزی واقعا 100 میلیون یورو می ارزد؟ آیا اصلا رئال به گرت بیل نیازی داشت؟ آیا این بازیکن می تواند با فشار چنین انتقالی کنار بیاید و رئال را به موفقیت برساند؟
سرانجام رئال مادرید و گرت بیل به آنچه می خواستند رسیدند. فلورنتینو پرس یک بار دیگر رکورد گران ترین خریدهای تاریخ فوتبال را شکست و ستاره ولزی هم به یکی از بزرگترین باشگاه های تاریخ فوتبال ملحق شد اما آنچه با قطعیت می توان گفت این است که در حال حاضر تنها تاتنهام می تواند از "برنده" بودن خود در این انتقال مطمئن باشد. آنها 100 میلیون یورو برای فروش بازیکنی که تنها 7 میلیون یورو برای خریدش پرداخته بودند، به جیب زدند و این برای باشگاهی که به دنبال تبدیل شدن به یکی از قدرت های فوتبال انگلیس است، می تواند سرمایه قابل توجهی باشد.
اما در مورد برنده بودن رئال و بیل هنوز تردیدهای جدی وجود دارد؛ به ویژه این سوال در ذهن بسیاری ایجاد شده که آیا این ستاره ولزی واقعا 100 میلیون یورو می ارزد؟ آیا اصلا رئال به گرت بیل نیازی داشت؟ آیا این بازیکن می تواند با فشار چنین انتقالی کنار بیاید و رئال را به موفقیت برساند؟
در مورد سوال اول، پاسخ درست تنها با گذشت زمان مشخص می شود؛ زمانی که بیل نشان بدهد تا چه اندازه می تواند برای رئال موثر باشد اما شاید مقایسه ارقامی که در همین چند فصل اخیر برای انتقال بهترین ستاره های اروپا صرف شده، نشان بدهد که فلورنتینو پرس برای خرید تازه اش زیادی ولخرجی کرده است. اگر انتقال فوق ستاره هایی مانند کاوانی و فالکائو را کنار بگذاریم، همین باشگاه رئال سه سال قبل برای خرید ستاره ای مانند اوزیل تنها 13 میلیون یورو هزینه کرد؛ بازیکنی که به یکی از ارکان اصلی رئال مورینیو تبدیل شد و در همان معدود جام هایی که رئال در این چند فصل به دست آورد، نقشی کلیدی بازی کرد.
آنها یک سال پیش از آن در حالی برای کریس رونالدو 94 میلیون یورو پرداختند که او منچستریونایتد را قهرمان چمپیونزلیگ کرده بود و جایزه توپ طلا را در کارنامه داشت. این را مقایسه کنید با دستاوردهای گرت بیل که قابل مقایسه با آن روزهای رونالدو نیست.
سوال بعدی در مورد نیاز رئال به بیل است؛ او قرار است جای کدام ستاره رئال را در ترکیب اصلی بگیرد؟ او در چند فصلی که در تاتنهام حضور داشت، به عنوان مدافع چپ، هافبک چپ و هافبک هجومی بازی کرد؛ پست هایی که رئال در آنها بازیکنانی مانند مارسلو، کوئنترائو، رونالدو، اوزیل و مودریچ را در اختیار دارد. مطمئنا قرار نیست بیل با پولی که برایش پرداخت شده، به عنوان مدافع چپ بازی کند؛ و از طرفی خارج کردن رونالدو از ترکیب اصلی، نامعقول ترین کاری است که می تواند از آنچلوتی سر بزند. می ماند پست شماره 10 که باز هم رئال در آن احساس کمبود نمی کرد.
بعضی های معتقدند که بیل می تواند در سمت راست و در پستی که در سه سال اخیر در اختیار دی ماریا بوده، به میدان برود اما آیا کنار گذاشتن بازیکنی که در 140 بازی، 25 گل زده و مهمتر از آن، 53 پاس گل داده، به سود رئال خواهد بود؟
آیا بهتر نبود رئالی ها به جای پرداخت چنین هزینه هنگفتی برای بیل، در پستی دیگر، مثلا خط حمله، بازیکن جدیدی به خدمت می گرفتند؟ برای مثال خرید لوئیس سوارس با انتقال 60 تا 65 میلیون یورویی (مطمئنا لیورپولی ها نمی توانستند در برابر این انتقال مقاومت کنند) نمی توانست بسیار مفید تر از این انتقال پرریسک باشد؟
اما آنچه بیش از همه باید باعث نگرانی رئالی ها شود، سابقه مصدومیت های گرت بیل است؛ چیزی که می تواند او را به یک جاناتان وودگیت یا کریستوف متزلدر دیگر تبدیل کند. بیل از سال 2007 تا به حال 25 بار دچار آسیب دیدگی های جدی شده که حتی به دوری های 8-7 ماهه او از میادین انجامیده است. هرچند مصدومیت های گذشته، الزاما به معنی تکرار آن در آینده نخواهد بود اما وقتی بازیکنی در طول 6 سال، از یک ناحیه (قوزک پا) دچار آسیب دیدگی می شود، باید مورد مراقبت های ویژه قرار بگیرد.
فعلا رئالی ها می توانند از اینکه بار دیگر رکورد نقل و انتقالات را جابجا کرده اند، خوشحال باشند و پرس می تواند از اینکه در سالی که بار دیگر به عنوان رئیس باشگاه رئال انتخاب شد، یک آس تازه رو کرده، به خود افتخار کند اما همه آنها باید امیدوار باشند که گرت بیل به سرنوشت بازیکنی مانند کاکا دچار نشود؛ ستاره ای که با سر و صدا آمد و چند ساعت بعد از خرید بیل، از در پشتی سانتیاگو برنابئو را ترک می کند.
یکه تازی های بیل در ترکیب تاتنهام همچنان ادامه داشت
